Co przychodzi Ci na myśl, kiedy słyszysz hasło: Kuchnia azjatycka? Czy oczami wyobraźni widzisz wtedy ryż z kurczakiem w sosie słodko-kwaśnym, sushi, kolorowe zupy z makaronem ryżowym, drinki z kokosa a może dzikie węże i smażone skorpiony? Nieważne. O czymkolwiek byś nie pomyślał, z całą pewnością wszystko to znajdziesz to na azjatyckim targu.
Kilka lat temu (z nieznanych nikomu przyczyn) wymyśliłam sobie, że moim największym marzeniem jest odwiedzić Wietnam. Kiedy znajomi pytali dlaczego akurat tam, nie miałam pojęcia, co odpowiedzieć – o Wietnamie wiedziałam tyle co nic. W zasadzie nie byłam wtedy nawet pewna, czy stolicą jest Sajgon, czy Hanoi… Brak konkretnego powodu i celu zawsze wydawał mi się fajny, ale im bliżej wyjazdu, tym bardziej się zastanawiałam, jakie są moje oczekiwania od Azji Południowo-Wschodniej. Okazało się, że przy lekkim wysiłku udało mi się wypisać kilka istotnych rzeczy, ale mój priorytet okazał się dość prymitywny: jedzenie. Na dowód tego jak bardzo było dobre nadmienię, że dzięki niemu trochę niechcący udało mi się ruszyć moją ‘od lat niezmienną’ wagę – i to o całe 5 kg do przodu…
Gotowanie azjatyckich dań stało się niejako moim hobby, mimo że w kuchni poruszam się jak Bridget Jones. Od lat próbuję podrobić tamtejsze smaki, choć tak naprawdę nigdy wcześniej ich nie próbowałam. I mimo że wiele osób mi mówiło, że po kilku miesiącach takiego jedzenia stęsknię się za schabowym, od czasu powrotu dzień w dzień wcinam ryż. Jednak o tych dobrych potrawach napiszę innym razem – pozwólcie, że zaczniemy od rzeczy, które zdziwiły mnie najbardziej, albo których (nie)smak czuję do dziś na samo wspomnienie.
Panie i Panowie, przed Wami moje prywatne TOP10 smaków, które zrobiły na mnie największe wrażenie!
#1 ZUPA-KISIEL
Bardzo ciężko jest mnie zniechęcić do jedzenia, ale pech chciał, że już pierwszego dnia mojej wielkiej wyprawy trafiłam na potrawę, którą bezapelacyjnie uznaję za najgorszą z całych 4 miesięcy. Zawsze wydawało mi się, że mam dużą tolerancję na dziwne smaki. Niestety, zupy kisiel nie byłam w stanie przełknąć. Kupiłam ją przez przypadek w nieźle wyglądającej restauracji na tajskim dworcu, pokazując palcem na makaron i mówiąc wyraźnie ‘no spicy!’. Niestety za ~4zł otrzymałam zdecydowanie za twardy makaron ‘z zupki chińskiej’ zalany zimnym, bezsmakowym kisielem, z dodatkiem mdłej zieleniny i paluszków krabowych. Był to mój pierwszy posiłek w Tajlandii i prawie się popłakałam na myśl, że nawet w Pabianicach można zjeść pysznego ‘kuciaka w cieście’.
Mimo strasznego głodu potrawa wylądowała w koszu.
#2 MORSKIE STWORYPrzed wyjazdem do Azji moje doświadczenie z owocami morza było znikome, ale ich liczna obecność w azjatyckich potrawach zrobiła na mnie duże wrażenie. Mimo czasem wątpliwych warunków sanitarnych, warto próbować wszystkiego! Uliczne jedzenie oferuje praktycznie wszystkie dostępne wodne żyjątka w przeróżnych wariantach.
Kałamarnica w kubeczku jako alternatywny podwieczorek.
Ryby pod kroplówką?
#3 DZIWNE SMAKI
O gustach się nie dyskutuje, ale wciąż nie mogę wyjść z podziwu jak Azjaci wpadli na niektóre z tych smaków? Czekoladowe chipsy (FIT!), pasty do zębów o smaku soli (najpopularniejsze) oraz szampony do włosów o zapachu pomidorów czy czosnku mogą nas dziwić, ale dla mieszkańców Tajlandii są codziennością.
#4 BANANY
Kiedy do niedawna słyszałam zwrot ‘takich bananów jak tam, to ja nigdy nie jadłem!’, miałam przed oczami zarozumiałego obieżyświata-mądralę, któremu należy się wyłącznie pogarda. Banan jak banan – jadłam w wielu krajach i nigdy nie uważałam, że może występować w kilku zupełnie różnych smakach. Kiedy jednak w drodze do Kambodży otrzymałam bordowego banana o dziwnym kształcie zrozumiałam, że ten owoc jest naprawdę wyjątkowy i można go przyrządzić na dużo więcej sposobów, niż po prostu obrać ze skórki i zjeść. Azjatycki street food oferuje banany smażone w cieście, banany pieczone, chipsy bananowe… ale uwaga! Jeśli skusicie się na tradycyjną formę podania i wybierzecie się na targ po kiść świeżych owoców za 2zł, sprawdźcie uważnie, czy pomiędzy nimi nie siedzi tarantula. Ja trafiłam na całe gniazdo małych pająków i jako osoba z wyjątkowo silną arachnofobią zaczęłam wrzeszczeć na lotnisku.
Jeszcze wtedy nie wiedziałam…
Banan w wersji pieczonej – do zrobienia nawet w domu, polecam!
#5 DURIAN
Nie wiedziałeś, jak nazywa się najbardziej cuchnący owoc świata? No to już wiesz. O durianie krążą legendy i wierzyć mi się nie chciało, że w autobusach komunikacji miejskiej na szybach widnieją naklejki: zakaz palenia, zakaz wchodzenia z jedzeniem, zakaz WNOSZENIA DURIANA. Naprawdę. Publiczne obchodzenie się z tym owocem jest karane ze względu na jego zapach. Fakt, durian nie pachnie może jak bożonarodzeniowa mandarynka, ale po pierwszym krzywieniu się (smakuje jak zgniły czosnek!) muszę przyznać, że… z chęcią bym go zjadła ponownie. Miąższ jest miękki, ma wręcz ‘maślaną’ konsystencję, zapach i smak przy pierwszym kontakcie nie zachęca, ale Azjaci się w nim rozkoszują – i ja po 4 miesiącach stałam się na niego obojętna, więc to chyba kwestia przyzwyczajenia. Durian jest tak popularny, że w jednym z kambodżańskich miast widziałam na środku ronda Wielki Pomnik Duriana!
#6 NIEZWYKŁE MLEKO
Nie wiem czy wiecie, ale jako Europejczycy mamy zapisaną w genach niezwykłą moc przyswajania mleka. Okazuje się bowiem, że większość ludności Chin, Japonii i Azji Południowej laktozy nie toleruje w ogóle – organizm dorosłego człowieka nie produkuje potrzebnych do jej trawienia enzymów.
Bardzo wysokie ceny i rzadkość występowania krowiego mleka na półkach sklepowych zdziwiły mnie co niemiara – nie jestem wielką fanką mleka, ale kiedy przy stosunkowo niskich cenach żywności widzisz karton krowiego za 25zł wiedz, że coś się dzieje. Wśród Azjatów jest jednak pewna grupa, która laktozę toleruje i zazwyczaj to oni są miłośnikami mleka. W marketach bardzo popularne są małe foliowe opakowania o pojemności zaledwie 100ml i cenie ~1,5zł. Pamiętam jak któregoś razu kierowca złapany na stopa postanowił poczęstować mnie jedną porcją. Nie do końca wtedy jeszcze wiedziałam, co to jest i byłam pewna, że to jakiś pyszny odpowiednik zagęszczonego, słodzonego mleka w tubce. Kto normalny pakuje mleko po 100ml? Mimo że było to zwykłe, najzwyklejsze krowie mleko, udawałam wielkie zdziwienie i zachwyt nad tym pysznym produktem – nie miałam serca powiedzieć temu człowiekowi że w Polsce mamy tego tak dużo, że musimy wylewać…
#7 PEPSI Z LODAMI
W Azji Południowo-Wschodniej ze względu na nieziemskie upały nie łatwo jest znaleźć coś ciepłego do picia. Prawie wszystko podawane jest z lodem i nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że w wietnamskim KFC ice-tea czy pepsi serwuje się… z lodami śmietankowymi! O ile w mrożonej herbacie nie dziwią tak bardzo, tak w napojach z bąbelkami raczej nie komponują się najlepiej.
#8 SKORPIONY, KARALUCHY I MIĘSISTE LARWY
‘On wystraszył mnie w nocy. Ja go zjadłam’ – to wpis z kartki z pamiętnika z Tajlandii tak całkiem na serio. Lokalnym przysmakiem i moim hitem nocnych targowisk stały się stoiska oferujące karaluchy, larwy, koniki polne w wersji małej i dużej, smażoną szarańczę i wiele innych pędraków, których nazw nie potrafię wymienić.
W jedzeniu robaków najbardziej obawiałam się tego, że nie chciałabym trafić na jeszcze żyjącego. Kiedy jednak zobaczyłam jak smaży się je na głębokim oleju i posypuje przyprawami, bez żadnych oporów zamieniłam się w robakożercę. Są chrupiące, smakują jak chipsy i poprosiłam o dokładkę! Naprawdę nie ma się czego bać. Co więcej, słyszałam nawet, że można przyrządzić je nie wyjeżdżając z Polski – wystarczy wybrać się do sklepu zoologicznego. Nie chcę się wdawać w szczegóły, ale dodam jeszcze, że w Tajlandii na regałach z chipsami można znaleźć hermetycznie zapakowane smażone robaki z rysunkiem uśmiechniętego karalucha na opakowaniu.
#9 KOKOSOWE SMAKOŁYKI
Wychodzi na to, że spośród wielu dziwnych upodobań Azjatów, nigdy nie zgodzę się co do jakości ich słodyczy. Dziwnie doprawiane napoje, glutowate kokosowe desery z czerwonymi fasolkami (!), mango posypane solą i ostrymi przyprawami czy ryżowo-budyniowe ciasteczka sprawiły, że szybko zwątpiłam i moim jedynym ale sprawdzonym źródłem cukru stały się owoce i coca-cola, której nienawidzę.
#10 UWAGA! WĘŻE
Wbrew pozorom w Wietnamie wcale nie jada się psów, ale węże to już inna liga. Martwe gady zalewa się ryżowym alkoholem i odstawia na kilka miesięcy. Jad zwierzęcia neutralizuje się w trakcie fermentacji. Całość nazywana jest ‘winem z węża’, choć zapewniam, że procentowo winem bym tego nie nazwała. Ogólnie Wietnamczycy są przekonani o magicznych własnościach mięsa i krwi tych gadów – mają właściwości lecznicze, odmładzają i dają moc odradzania się. Tych dwóch ostatnich nie sprawdzałam, ale potwierdzam, że ‘żmijówka’ zdecydowanie pomaga w leczeniu anginy.
Na obrzeżach Hanoi możecie znaleźć dzielnicę Snake Village, w której dostaniecie drinka z krwią świeżo pozbawionej głowy kobry.
A jeśli nie lubicie alkoholu – węża zawsze możecie kupić w pierwszym lepszym supermarkecie. Na plastikowej tacce. Jak kurczaka.
Niewątpliwie Azja jest ostoją dziwnego jedzenia, a podczas spędzonych tam 4 miesięcy codziennie miałam okazję trafić na coś dziwnego, pysznego, lub skrajnie obrzydliwego. Moja dokumentacja jest dość okrojona i wybrałam tylko te rzeczy, które po 3 miesiącach od powrotu nadal dziwią tak samo.
Jeśli i Was wystraszyło jakieś jedzenie które nie daje Wam spokoju, możecie mnie ostrzec na przyszłość!
One Comment
Filip
Fajne :). Aż mnie zainspirowałaś, żeby się nad tym zastanowić :). Moimi ostatnimi wynalazkami była ruszająca się ośmiornica w Korei i smażone tarantule w Kambodży. I strasznie żałuję, że nie zdążyłem w Dubaju spróbować mleka wielbłąda!