3-dniowa wycieczka na pustynię, Sahara na wielbłądzie (Merzouga, Maroko)

Dwa najpopularniejsze kierunki na przejażdżkę na wielbłądzie i noc na pustyni to Merzouga i Zagora. Ja już wcześniej o Zagorze znalazłam kilka średnio zachęcających opinii (‘płaskie pustkowie, nie pustynia’), dlatego ponownie wybrałam Merzougę. Oba miejsca, patrząc na mapę Maroka, znajdują się prawie przy granicy z Algierią, a do przejechania są jeszcze góry Atlas, marokańskie pustkowia i kręte drogi. Wycieczkę można rozpocząć w Marrakeszu lub Fezie – albo ruszyć z jednego miasta i wrócić do drugiego.

 

Jak już pisałam, zdecydowaliśmy się na sprawdzone i dobrze oceniane biuro Sun Dunes Experience. Prawda jest taka, że cały Marrakesz aż huczy od reklam i biur oferujących podobne wycieczki, ale to miało wtedy najlepszą ofertę (zawsze sprawdzajcie opinie w internecie, ja tam byłam kilka lat temu i mogło się pozmieniać!). Jak to ja, musiałam co nieco wytargować, ale w Maroku targowanie to nie obciach, to rozrywka. 😉

 

Cała akcja trochę mnie martwiła, bo chcieliśmy wyruszyć na pustynię już następnego dnia – ta promocja którą wytargowałam to był taki trochę last minute 😀 Tu mała uwaga – nie rezerwujcie wycieczek przez Internet! Zapłacicie krocie, a na miejscu bez problemu znajdziecie miejsce nawet dla 4 osób, nawet na ostatnią chwilę. Każdego dnia z Marrakeszu rusza mnóstwo busów pełnych turystów, więc nawet szukając dzień przed bez trudu coś znajdziecie – a zajmując ostatnie wolne miejsca jest szansa, że uda Wam się dostać lepszą cenę. Gdy byłam w Maroku w 2017 roku, cena 100 euro była mocno zawyżona – ale wiadomo, wszystko drożeje. W całym zresztą Maroku normą jest, że kupujesz coś za połowę, czasem nawet 1/3 ceny wyjściowej, a i tak nigdy nie wiesz czy to dobra cena, czy wciąż zawyżona… Ja wytargowałam 60 euro, ale kupiłam wycieczkę ‘last minute’ więc prawdopodobnie taka cena nie zdarza się zbyt często. Mimo wszystko polecam pytać na miejscu i negocjować (najlepiej po uprzednim sprawdzeniu opinii o danym organizatorze ;)).

 

Ale jeśli ktoś z was uzna, że 80, 70 czy 60 euro to dużo, to polecam policzyć, co macie w tej cenie.

 

Standardowy plan 3-dniowej wycieczki obejmuje (a przynajmniej powinien): odebranie z hotelu i ostawienie z powrotem, przejazd całkiem wygodnym busem (w obie strony to 1200km), 2x śniadanie, 2x dużą i dobrą kolację, dwa noclegi – jeden w hotelu po drodze, drugi na pustyni w berberskim namiocie. Po drodze postój w punkcie widokowym gdzieś wysoko w górach Atlas (pięknie jest, 2200m n.p.m.), wizyta w Ait Ben Haddou znanym jako plan filmowy m.in. dla Gladiatora czy niektórych scen Gry o Tron, czas wolny w Ouarzazacie (o co walczyłam z naszym kierowcą, bo nie chciał się zatrzymać), podróż wielbłądami do berberskiej osady, oglądanie zachodu/wschodu słońca i noc na pustyni pod milionem gwiazd, zwiedzanie doliny Dades, prezentacja jak produkuje się ręcznie tkane dywany i spacer w wąwozie Todra.

 

Cena nie obejmuje: obiadów w mocno zawyżonych cenach, na które zatrzymywaliśmy się zazwyczaj w restauracjach pośrodku niczego. Dwa razy udało nam się jednak w okolicy znaleźć alternatywny posiłek, ale raz byliśmy skazani na jedzenie tam, gdzie nas zawieziono – właściciele knajpek widząc Niemców i Japończyków lubią wtedy wyciągać menu z 3, 4 razy wyższymi cenami niż obiad jest warty. No cóż, taki urok Maroka – prędzej czy później komuś uda się na tobie zedrzeć. Nam przytrafiła się jeszcze jedna wątpliwa sytuacja, ale o tym napiszę za chwilę.

 

Ostatecznie po podliczeniu kosztów transportu, posiłków, noclegów i zwiedzania po drodze, zgodnie zadecydowaliśmy: było warto! Zresztą i tak nie mieliśmy za dużego wyjścia, bo dla mnie wypożyczenie auta w Maroku to szaleństwo, a zresztą nawet gdybyśmy dotarli do Merzougi sami i szukali wielbłądów na własną rękę, to i tak kosztuje to 30-35 euro.

 

1. Weźcie jakiś prowiant na drogę, bo na stacjach na których będziecie się zatrzymywać po drodze ciastka będą kosztować 15zł. My obkupiliśmy się w Carrefourze w Marrakeszu i jako prowiant suchy zabraliśmy tony wafelków, batoników i chipsów.

 

2. Chusty, które są “obowiązkowe” przy wizycie na pustyni (chronią od słońca, piasku, wiatru), kupicie w Marrakeszu w medynie. Te najprostsze mają przyklejone ceny ’20dh’, więc myślę że za 15 spokojnie utargujecie. Po drodze na pustynię będą kosztować 50dh, a na samej pustyni… nie wiem ile, ale dużo. 🙂

 

3. Kolejnym ‘biletem wstępu’ na pustynię jest woda, bo trzeba mieć własną. Ja co prawda zadbałam o to, żeby mieć ze sobą sto butelek NO BO EJ SŁUCHAJCIE ODWODNIMY SIĘ, KUPMY JESZCZE ZE DWIE. Oczywiście wyszło tak, że po południu na wielbłądach wyruszyliśmy bardzo późno i słońce prawie nie świeciło, a rano było dla mnie za zimno na picie czegokolwiek, więc ze swoich stu litrów nie wypiłam ani jednego łyczka.

 

Niemniej wodę dobrze mieć, bo wozi ją bus, a jak nie pomyślicie o tym wcześniej, to przyjdzie wam ją kupić na stacji zaraz przed Merzougą – nawet nie pytaliśmy o cenę, ale musiała kosztować horrendalne pieniądze.

 

4. Wizyta w Ait Ben Haddou powinna kosztować 10dh [info z 2017] więc jeśli ktoś wam powie że 40 to śmiało mówcie, żeby się gonił. Od nas wyciągnięto po 40dh od głowy a ja głupia nawet nie poprosiłam o bilet, żeby sprawdzić cenę. Na szczęście sprawę wyjaśniłam z biurem i obecnie czekam na zwrot. Niemniej lekki niesmak pozostaje.

brudny ma już pyszczek po trudach podróży, ale kolejny raz wybrał się w podróż ze mną

mój wielbłąd to oczywiście ten z niedowagą, jak ja cała

Miło mi przyznać, że ja z wycieczki jestem nawet zadowolona. Oprócz tego że nie zatrzymaliśmy się na godzinę w Ouarzazacie, chicas z którymi jechaliśmy wiecznie się spóźniały, a do tego chłopak który oprowadzał nas w Ait Ben Haddou orżnął nas na 30dh od osoby (punkt dla Sun Dunes Experience, że sprawę wyjaśnili i zwrócą nam hajs), wszystko było tak jak należy. No, może jeszcze niesamowitą traumę wywołała u mnie ostatnia godzina drogi busem, na szczęście już dnia trzeciego, kiedy to chicasi 4 Syryjczyków z Holandii (którzy mówili po polsku) wpadli na pomysł, żeby zapętlić w busie Despacito 😉 Trwało to godzinę bo Syryjczycy puszczali ten kawałek chyba we wszystkich językach świata, a co gorsza, na koniec ja w ramach rewanżu musiałam włączyć coś polskiego i śpiewałam ‘Ona tańczy dla mnie’. SOLO.