Autostopowe rozmówki polsko-tureckie

Dzień po opublikowaniu autostopowych rozmówek polsko-włoskich otrzymałam wiadomość od Eweliny – czytelniczki bloga. Ewelina uznała, że ‘zrobi kolejną pożyteczną rzecz w internecie’ i przygotuje dla nas rozmówki polsko-tureckie i polsko-portugalskie. Byłam i wciąż jestem pod przeogromnym wrażeniem zaangażowania i profesjonalizmu, dlatego powtórzę się ale muszę: Ewelina i Luis, dziękuję! Kawał dobrej roboty, internet Wam tego nie zapomni.

Jeśli już obgadując Włochów wkroczyliśmy do świata ludzi, którzy nic a nic po angielsku nie mówią, trzeba się wziąć za Turcję. Kto był na pewno wie, a kto nie był – może się domyślać. Turcy nie tylko słowa, ale i gesty mają zupełnie dla nas niezrozumiałe, przez co komunikacja z nimi to czysta egzotyka. Co ciekawe, bariera językowa nie przeszkadza im w prowadzeniu z zabranymi autostopowiczami obszernych rozmów, które polegają przede wszystkim na tym, że oni dużo gadają, a my przytakujemy myśląc, że rozumiemy. No i dużo się do siebie uśmiechamy, przez co rozmowa naprawdę jest przyjemna. Z Turkami za każdym razem rozmawiało mi się przezabawnie – przede wszystkim dzięki rozmówkom. Polecam więc każdemu je przetestować – wierzę że się przydadzą, a przy próbach większych rozmów przyniosą Wam dużo śmiechu!

Ponieważ nie chciałam okrajać i okaleczać wersji, którą wysłała mi Ewelina, wklejam oryginał. Jeśli dla kogoś rozmówki są zbyt rozbudowane, możecie je sobie upraszczać, skracać wedle upodobań. Have fun!

A jeśli ktoś chce wiedzieć dlaczego warto jest wiedzieć co się mówi i do kogo, to w ramach przypomnienia: link. 🙂

– Na zielonym tle – końcówki odpowiedzialne za tworzenie liczby mnogiej/zwrotu

grzecznościowego wobec Pan/Pani – użycie zalecane

– Niebieskie tło – końcówki odpowiedzialne za formę «my». Jeśli osoba mówiąca jest bez towarzystwa, używa zwrotu, pomijając końcówkę na niebiesko

– Różowe tło – przypadki, kiedy dla użycia poprawnie zwrotu konieczna jest znajomość istniejącej w tureckim harmonii samogłoskowej. Dobrze są wyjaśnione jej zasady na tej stronie.

– Żółte – inne uwagi

Wbrew pozorom wymowa turecka nie jest tak straszna, bo każda z liter ma tylko jeden sposób jej wymawiania. Wystarczy więc nauka kilku podstawowych zasad i można śmiało czytać turecki, nawet nic nie rozumiejąc.

c – jak polskie dż

ç – jak polskie cz

ğ – nieme, ale przedłuża wymowę spółgłoski, która przed nim występuje. np. Ağrı (aa-ry), Yenidoğan (jenidoo-an)

j – jak polskie ż

ı – i bez kropki – jak polskie y

İ – wielkie «i» z kropka – dla odróżnienia wielkiego «I» . Od tej litery zaczyna sie turecka pisownia nazw miast İstanbul, İnegöl, itd

ö – brak odpowiednika w polskim; zbliżone wymową do niemieckiego ö

ş – jak polskie sz

ü – brak odpowiednika w polskim;  zbliżone wymową do niemieckiego ü

y – jak polskie j

tak – evet

nie – hayır [hajyr] (czasami także używane jest «yok» (lit. nie ma, brak) I jest ono używane jako bardziej uprzejma negatywna odpowiedz – hayir to naprawdę mocne NIE!!! I gdy ktoś się Ciebie np. pyta, czy mógłby napić się Twojej wody, odpowiedz «hayir» brzmi jak «nie ma mowy, za ch*** Ci nie dam mojej wody!»

nie wiem – bilmiyorum/bilmiyoruz – [bilmijorum, bilmijoruz]

dziękuję! – teşekkürler/sağol – [teszekkurler, saa-ol] (używane, gdy ktoś zrobi nam przysługę, do której wykonania nie był zobowiązany. Tak możemy np. podziękować za podwózkę, a teşekkürler użyc, gdy dziękujemy sprzedawcy w sklepie za obsłużenie nas)

dzień dobry (rano) – günaydın – [gunajdyn]

dzień dobry (po południu) – tünaydın – [tunajdyn] (to słowo usłyszałam tylko raz i to nie od Turka. Turcy o każdej porze dnia używają günaydın)

cześć! – merhaba

do widzenia – görüşürüz – [goruszuruz]

nie mam pieniędzy – param/paramiz yok – [param jok, paramiz jok]

paszport – pasaport

nie znam tureckiego – türkçe bilmiyorum/bilmiyoruz [türkcze bilmijorum/bilmijoruz]

nie rozumiem tureckiego – türkçe anlamıyorum/ anlamıyoruz [türkcze anlamyjorum/ anlamyjoruz]

czy jedziesz w kierunku…? – … tarafına gidiyor musunuz? [tarafyna gidijor musunuz?]

chciałbym się dostać się do… – …’a/…’e gitmek istiyorum/istiyoruz [gitmek istijorum/istijoruz]

czy jedziesz do…? – …’a/…’e gidiyor musunuz?

ile kilometrów? – kaç kilometre? [kacz kilometre?]

jak daleko jedziesz? – Ne kadar uzağa gidiyorsunuz? [Ne kadar uzaa-a-a gidijorsunuz]

możesz to pokazać na mapie? – Bunu haritada gösterir misiniz? [Bunu haritada gösterir misiniz]

czy mogę jechać z tobą? – seninle/sizinle gidebilir miyim/miyiz? [seninle/sizinle gidebilir mijim/mijiz?]

nieważne gdzie jedziesz, chcemy po prostu stąd wyjechać – Senin/Sizin nereye gittiğiniz önemli değil. Buradan gitmek istiyorum/istiyoruz. [Senin/Sizin nereje gittii-iniz önemli dee-il. Buradan gitmek istijorum/istijoruz]

chcę opuścić to miejsce – buradan çıkmak istiyorum/istiyoruz [buradan czykmak istijorum/istijoruz]

mogę to włożyć do bagażnika?– Bagaja koyabilir miyim/miyiz? [Bagaża kojabilir mijim/mijiz?]

Czy mógłbyś otworzyć bagażnik? – Bagajı açar mısınız? [Bagażj aczar mysynyz]

jestem/jesteśmy z Polski – Polonya’lıyım/Polonya’lıyız [Polonja’lyjym/Polonja’lyjyz]

jestem autostopowiczem – otostopçuyum/otostopçuyuz [otostopczujum/otostopczujuz]

jadę do… – …’a/…’e gidiyorum/gidiyoruz

jadę w góry – dağlara gidiyorum/gidiyoruz [gidijorum/gidijoruz]

jadę nad morze – denize gidiyorum/gidiyoruz [denize gidijorum/gidijoruz]

zgubiłem się – kayboldum/kaybolduk [kajboldum/kajbolduk]

lewo – sol/ prawo – sağ [saa]

skręć w prawo/lewo – sola/sağa dönün [sola/saa-a dönün]

idź prosto – düz git/gidin

gdzie jest dworzec autobusowy/kolejowy? – Otogar/Tren istasyonu nerede?

to nie jest dobra droga dla nas – Bu yol bana/bize uygun değil. [Bu jol bana/bize ujgun]

gdzie jesteśmy? – neredeyiz? [neredejiz?]

gdzie mogę znaleźć…? – …’ı/…’i/…’u/…’ü nerede bulabilirim/bulabiliriz?

czy mogę wysiąść tutaj? – burada inebilir miyim/miyiz? [mijim, mijiz]

możesz mnie wyrzucić na stacji benzynowej [wzdłuż autostrady]? – (karayolu boyunca olan) benzin istasyonuna beni/bizi bırakabilir misiniz? [(karajolu bojundża olan) benzin istasjonuna beni/bizi misiniz?]

proszę, zatrzymaj się tutaj –lütfen burada durun

chciałbym wysiąść w… – …’da/…’de/…’ta/….’te inmek istiyorum/istiyoruz

dzięki za pomoc! – yardım için çok teşekürler! /çok sağol  [jardym iczin czok teszekurler! / czok saa-ol]

jestem bardzo wdzięczny – çok Minnettarım/Minnettarız [czok Minnertarym/Minnettaryz]

miłego dnia! – iyi günler! [iji gunler!]

do widzenia! – gürüşürüz! [guruszuruz!]

czy mógłby nam pan zrobić zdjęcie? – bana/bize foto çekebilir misiniz?  [czekebilir]

proszę mi dać więcej wódki – lütfen, bana/bize biraz daha votka verin

piwo – bira

Nie mam/mamy gdzie spać – Kalacak yerimiz yok [kaladżak jerimiz jok]

Mam/mamy tylko namiot – Yalnızca çadırımız var [jalnyzdża czadyrymyz]

Nie dotykaj mnie! – bana dokunma/dokunmayın [dokunmajyn]

Nie chce/chcemy zostać z tobą. Proszę nie utrudniaj – Seninle/Sizinle birlikte olmak istemiyorum/istemiyoruz. Lütfen zorlamayın. [zorlamajyn]

Zatrzymaj się! – durun!

smacznego! – afyet olsun!/afyetos! [afjet olsun/afjetos!]

zdrowie! [toast] – Şerefe! [szerefe!]

ile to kosztuje? – bu ne kadar?

która godzina? – kaç saat? [kacz saat?]

0 – sıfır – [syfyr] / 1 – bir / 2 – iki / 3 – üç [ucz] / 4 – dört / 5 – beş [besz] / 6 – altı / 7 – yedi [jedi]/ 8 – sekiz/ 9 –dokuz/ 10 – on

wczoraj – dün / dzisiaj – bugün/ jutro – yarın – [jaryn]

dni tygodnia – hafta günleri: poniedziałek – pazartesi, wtorek – salı [saly], środa – çarşamba – [czarszamba], czwartek – perşembe – [perszembe], piątek – cuma – [dżuma], sobota – cumartesi – [dżumertesi], niedziela – pazar